RADIO MARIIA | THEATRE POWSZECHNY IN WARSAW

political fiction

Let’s imagine the future. Let’s imagine that even the most improbable scenarios are possible. Let’s imagine the unimaginable.

For example: the Catholic Church in Poland disappears. There are no more religion classes in schools, no more Polish pope in the public space. Refugees live in presbyteries, churches are now concert halls (or supermarkets?). Human rights are above the interests of the followers of one religion. A Polish person doesn’t have to be a Catholic anymore to truly be a Pole. The Polish language loses the word “concordat”. And so on and so forth. How did that happen and what are the consequences of this breakthrough? Did the Church also disappear from our minds?

Let’s imagine that we are already there. In the future. That we are making it right now, right here. Together we are designing alternative models of society, culture, and politics. Where are the limits of our imagination? What stops it? What doesn’t let it be radical? What doesn’t allow a utopia to come true?

Roza Sarkisian is a renowned Ukrainian theatre director, seen as the most original and creative theatrical artist of Ukraine. You can find more info about the artist here.

The performance is a part of the European project "Face to Faith" ("Creative Europe" program).

creatives

director – Roza Sarkisian
texts – Oksana Czerkaszyna, Oskar Stoczyński, Joanna Wichowska, Krysia Bednarek
dramaturgy – Joanna Wichowska, Krysia Bednarek
set designer and costumes – Kornelia Dzikowska
lighting and video – Adam Zduńczyk
music – Dariusz Cichosz
stage manager – Barbara Sadowska
director's assistant – Krysia Bednarek
consultants – Zuzanna Hertzberg, Małgorzata Szutowicz
experts on the radio – Elżbieta Korolczuk, Magdalena Staroszczyk
cast – Oksana Czerkaszyna, Oskar Stoczyński

reviews

• Tomasz Miłkowski, AICT – sekcja polska Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Teatralnych

Prawdopodobnie spektakl „Radio Mariia” musiał powstać – i to właśnie w tym miejscu, Teatrze Powszechnym w Warszawie. Spektakl o radośnie obchodzonej 15 rocznicy upadku Kościoła katolickiego w Polsce. To przecież tutaj zaledwie przed kilku laty Oliver Firljić przedstawił swoją „Klątwę” (2017), spektakl inspirowany tragedią Stanisława Wyspiańskiego, będący manifestacją niezgody na trwającą wciąż opresję, której doznają Polacy, w szczególności Polki, pod okupacją Kościoła katolickiego. (...). Jesteśmy w przyszłości, jest rok 2037 i właśnie trwają radosne obchody 15. rocznicy szczęśliwego upadku Kościoła katolickiego w Polsce. Z tej okazji odbywają się różne imprezy, m.in. rekonstrukcyjne, przywołujące czasy upadku Kościoła i jego przegrane bitwy, na wzór i podobieństwo ulubionych polskich zabaw po transformacji ustrojowej 1989 roku. (...). Na antenie Radia Marii (zbieżność nazwy z radiem ojca Dyrektora nieprzypadkowa), przekształconego w rozgłośnię-świecką fortecę triumfującą nad upadłym Kościołem, trwa właśnie audycja wspomnieniowa, podczas której przewijają się rozmaite wypowiedzi, nad którymi panują prowadzący Oksana Czerkaszyna i Oskar Stoczyński, wcielający się w mecz rekonstrukcyjny Kościoła (Oskar) i Polski (Oksana), która ostatecznie ten pierwszy obala. Zrobione to jest dość zabawnie, choć chwilami drapieżnie (...). To nie jest prawdziwy koniec Kościoła katolickiego w Polsce ani nawet tej jego części, która tak ciąży kamieniem na polityce, zwłaszcza w sprawach kobiet, rodziny, edukacji, wolności. To jedynie fantazja teatralna. Choć, kto wie, może to próba generalna albo samospełniająca się przepowiednia?

• Julia Sarzyńska, „Czas Kultury”

Spektakl Rozy Sarkisian wpisuje się w długą tradycję społecznych i politycznych utopii – szlachetnych w sferze pobudek, ale trudnych do zrealizowania w praktyce. Jaki jest zatem cel teatralnej zabawy tymi bajkowymi opowieściami? W jakim celu karmi się odbiorcę perspektywą świata, w którym znikają wprawdzie jedne opresje i nierówności, ale tworzone są nowe? Czy „Radio Mariia” jest rodzajem artystycznej terapii kierowanej do tych, którzy nie akceptują roli, jaką pełni Kościół w obecnej Polsce? Spektakl sprawia, że wychodzą z teatru z budującym przekonaniem posiadania sojuszników, wiedząc, że wielu ludzi myśli podobnie. (...). Czy wizja Sarkisian jest realna? Oczywiście, że nie! Naiwna? Jak najbardziej! Odległa? Nie o piętnaście lat, a o lata świetlne. Ale jest także urzekająca w sposobie, w jakim pobudza wyobraźnię i wiarę.

Witold Mrozek, Polska po Kościele. W ten weekend wydarzyło się w teatrze coś bardzo ważnego, wyborcza.pl (pol.)
Agnieszka Graff, Spektakl "Radio Mariia" niechybnie obrazi czyjeś "uczucia religijne", bo cały jest z owych uczuć kpiną, www.wysokieobcasy.pl
Przemek Gulda, Pokazali Polskę bez Kościoła katolickiego. "Bezlitosna kpina z tego, co złe", ksiazki.wp.pl, 14 stycznia 2022 (pol.)
Aneta Kyzioł, Recenzja spektaklu: „Radio Mariia”, reż. Roza Sarkisian, www.polityka.pl, 2022 (pol.)
Rafał Węgrzyniak, ZWIASTUN DECHRYSTIANIZACJI POLSKI, Teatrologia info (pol.)
Tomasz Miłkowski, Fantazja antykatolicka, Dziennik Trybuna, 19 stycznia 2022 (pol.)
Kama Pawlicka, Radio Mariia | e-teatr.pl, Teatr w Polsce - polski wortal teatralny (pol.)
Jacek Cieślak, Spektakl o rocznicy likwidacji Kościoła Katolickiego, Rzeczpospolita (pol.)
Michał Centkowski, Jak daleko do normalności | e-teatr.pl, Teatr w Polsce - polski wortal teatralny[dostęp 2022-01-25] (pol.)
Rafał Turowski, Radio Mariia | e-teatr.pl, Teatr w Polsce - polski wortal teatralny (pol.)
Julia Sarzyńska, Upadnie Babilon?, Czas Kultury (pol.)
Piotr Morawski, Granice wyobraźni / Teatr / dwutygodnik.com, www.dwutygodnik.com (pol.)
Aneta Kyzioł, Klątwa Dziadów, www.polityka.pl, 2022 (pol.)